Ας ονειρευτούμε, ας ελπίσουμε κι ας παλέψουμε

Σπυρίδων Βλιώρας, εφ. Τα Μετέωρα, 8/11/2013

Τον Μάιο του 2014 πρόκειται να γίνουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές για την ανάδειξη των Δημάρχων και των Περιφερειαρχών καθώς και των συμβούλων τους. Ήδη έχουν αρχίσει να προετοιμάζονται οι υποψήφιοι διεκδικητές αλλά -δυστυχώς- και οι κομματικοί μηχανισμοί για την όλη διαδικασία.

Καιρός λοιπόν να δραστηριοποιηθούμε και οι απλοί πολίτες, τόσο της Περιφέρειας Θεσσαλίας όσο και του Δήμου Καλαμπάκας, που οι αποφάσεις των ιθυνόντων μάς αφορούν άμεσα και διαμορφώνουν τη ζωή μας προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Καιρός να ενημερωθούμε, να συνδιαλεχθούμε, αλλά και να καταθέσουμε τις απόψεις μας για το παρελθόν, το παρόν και -κυρίως- το μέλλον του τόπου μας.

I have a dream, βροντοφώναζε (για άλλους βέβαια λόγους: εναντίον του φυλετικού ρατσισμού) ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ πριν 50 χρόνια. Μερικές ψηφίδες του ονείρου μου για την περιοχή μας θα επιθυμούσα να καταθέσω στη συνέχεια και θα χαρώ μέχρι τις εκλογές (αλλά και μετά) να ακούσω και τις απόψεις των συνδημοτών μας -κι όχι μόνο των υποψηφίων- για το πώς ονειρεύονται τον τόπο τους.

Ονειρεύομαι λοιπόν, ανάμεσα σε πολλά άλλα, καταρχάς κάποιους χώρους, όπου θα μπορούσαν να συχνάζουν οι νέοι αλλά και όλοι οι κάτοικοι της Καλαμπάκας, και να αθλούνται, να ψυχαγωγούνται, να μορφώνονται, να διασκεδάζουν και γενικά να περνούν εποικοδομητικά τον ελεύθερο χρόνο τους.

Θα ξεκινήσω από το Δημοτικό Στάδιο. Το φαντάζομαι τελείως αναμορφωμένο. Με μεγάλο κολυμβητήριο στη νοτιοδυτική του πλευρά, με πολλά ακόμη οριοθετημένα γήπεδα βόλεϊ, μπάσκετ, τένις κ.ά. στους ανοιχτούς του χώρους αλλά και με καινούργιους στεγασμένους χώρους, όπου θα μπορούσαν να εξασκούνται αθλητές της επιτραπέζιας αντισφαίρισης για παράδειγμα ή άλλων ανάλογων αθλημάτων και δραστηριοτήτων.

Με σωστά διαμορφωμένη και χρηστική πίστα αναρρίχησης, με επιμελημένο και ασφαλή χώρο για σκέιτμπορντ και ποδηλατικές επιδείξεις, με επίστρωση του διαδρόμου πέριξ του γηπέδου ποδοσφαίρου με ειδικό ελαστικό τάπητα (ταρτάν), ώστε να είναι σε θέση να φιλοξενήσει επίσημες αθλητικές διοργανώσεις στίβου αλλά και να συμβάλλει στην προπόνηση των ντόπιων αθλητών αλλά και των ερασιτεχνών. Να μην ξεχάσουμε, φυσικά, και την χωροθέτηση αποδυτηρίων και τουαλετών που να πληρούν τους κανόνες ασφάλειας και υγιεινής!

Για να μείνουμε στην περιοχή αυτή της Καλαμπάκας, ονειρεύομαι την μελετημένη διαμόρφωση της κοίτης και της παρόχθιας περιοχής του Πηνειού ποταμού. Ονειρεύομαι εκατέρωθεν του ποταμού διαδρόμους περιπάτου και ποδηλατικών διαδρομών (σε μερικά όνειρά μου βλέπω τις παρεμβάσεις να ξεκινούν από την περιοχή του Μουργκανίου και να καταλήγουν στα Τρίκαλα, αλλά αυτού του είδους τα όνειρα τα θεωρώ ουτοπικά!) με παγκάκια, τραπεζάκια και πολλά δέντρα και φυτά κατά μήκος της διαδρομής. Εννοείται πως σε συνεργασία με τους τοπικούς συλλόγους οι ποδηλατικές διαδρομές θα μπορούσαν να χωροθετηθούν και σε άλλα σημεία, τόσο αστικά όσο και περιαστικά.

Λίγο πιο πέρα (ή και σε άλλο σημείο της ευρύτερης περιοχής, προς τη Διάβα θυμάμαι παλιότερα να γίνονται σχετικές συζητήσεις) ονειρεύομαι ένα πάρκο αναψυχής, σαν του αϊ-Γιώργη στα Τρίκαλα, με χώρους περιπάτου, ανάπαυσης και ψυχαγωγίας αλλά και σε επαφή με τη φύση, όπου θα μπορούσαν να συχνάζουν μαμάδες με παιδιά για να παίξουν, ηλικιωμένοι για τον περίπατό τους καθώς και οποιοσδήποτε, για ένα ήσυχο πρωινό, απόγευμα ή και βραδάκι.

Ερχόμενος μέσα στην πόλη της Καλαμπάκας στα όνειρά μου, κάνω μια στάση πρώτα πρώτα στη Βιβλιοθήκη. Την ονειρεύομαι να διαφυλάττει τον δημόσιο χαρακτήρα της ακόμα κι αν συνεργάζεται ή συμπράττει με τον ιδιωτικό τομέα. Ονειρεύομαι μια βιβλιοθήκη όπου θα βρίσκει κάποιος (είτε ερευνητής είτε απλός δημότης) συγκεντρωμένα όλα τα βιβλία και περιοδικά που αφορούν στην τοπική ιστορία και παράδοση (μιλάμε για πάνω από 300 βιβλία και περιοδικά) καθώς και όλα τα βιβλία που έχουν συγγράψει συγγραφείς της περιοχής μας.

Ονειρεύομαι μια βιβλιοθήκη που θα είναι ανοιχτή στις νέες τεχνολογίες, θα έχει ψηφιοποιημένο το σύνολο του υλικού της και θα μπορεί να το δανείζει και σε ηλεκτρονική μορφή σε όσους θέλουν να έχουν πρόσβαση από τις ταμπλέτες τους ή άλλες ανάλογες συσκευές. Που θα προσφέρει αρωγή και σωστή υποστήριξη στους μαθητές που αναζητούν βιβλία και γενικότερο υλικό για τις σχολικές ή άλλες εργασίες τους. Που θα παρέχει βιβλία λογοτεχνίας, ιστορίας, μαγειρικής κ.ά. που αναζητούν οι δημότες να διαβάσουν. Τέλος, μια βιβλιοθήκη που θα είναι συνεργάτης ή καλύτερα μπροστάρης στη διοργάνωση ποικίλων πολιτισμικών εκδηλώσεων, είτε σχετικών με το βιβλίο είτε σε γενικότερη βάση.

Και μια και το ’φερε η κουβέντα, ονειρεύομαι διοργάνωση εκδηλώσεων, σε μηνιαία ή και εβδομαδιαία βάση, εξακτινωμένων σε διάφορους χώρους (Βιβλιοθήκη, Αίθουσα Λιάπη, Πολιτισμικό Κέντρο, Πολυχώρο του Γενικού Λυκείου Καλαμπάκας -όταν ολοκληρωθεί-, χώρο στο Ξενία κ.α.), με κινητοποίηση των πνευματικών ανθρώπων της περιοχής μας αλλά και όλου του κόσμου: παρουσίαση βιβλίων, μετάκληση ομιλητών, προβολή κινηματογραφικών ταινιών (όχι απαραίτητα εμπορικών πρόσφατης παραγωγής αλλά και επιμορφωτικών, ντοκιμαντέρ -σε συνεργασία με το σχετικό φεστιβάλ Δράμας-, ταινιών που στηρίζονται σε λογοτεχνικά βιβλία), μουσικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις και πολλά άλλα. Τη σχεδίαση, τον προγραμματισμό και τον συντονισμό εννοείται πως θα έχει ο Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Καλαμπάκας, ο οποίος και θα αναλάβει να κινητοποιήσει και να εμπνεύσει το τόσο αξιόλογο έμψυχο δυναμικό που έχουμε στην περιοχή μας, είτε σε συλλογικό είτε σε ατομικό επίπεδο. Και βέβαια, η προβολή των εκδηλώσεων θα πρέπει να γίνεται σε πανελλήνιο ή ευρύτερο επίπεδο, ώστε να προσελκύουν περισσότερους επισκέπτες και συμμετέχοντες.

Στα παραπάνω όνειρα εντάσσεται και το Μουσείο Καλαμπάκας. Πρέπει οπωσδήποτε να ξεκινήσει και να τελεσφορήσει η δημόσια συζήτηση για τη χρήση του. Θα μπορούσε να φιλοξενήσει σε μόνιμη βάση την έκθεση «Ο Απολιθωμένος κόσμος του Πηνειού» με απολιθωμένα κατάλοιπα ελεφάντων, ταύρων, ρινόκερων, ιπποπόταμων, αίγαγρων κι άλλων ειδών προϊστορικής πανίδας και χλωρίδας της περιοχής μας, που είχε εκτεθεί το 2009 στο Κτήριο Κατσίγρα του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στη Λάρισα. Θα μπορούσε επίσης εναλλακτικά να φιλοξενήσει τις ενδιαφέρουσες συλλογές του συλλέκτη Παύλου Μπαλογιάννη. Σε κάθε περίπτωση πάντως, πρέπει να λειτουργήσει.

Γενικά, στη δύσκολη αυτή περίοδο που όλοι ζούμε και σε μια περιοχή σαν τη δική μας που βασίζεται στον τουρισμό, αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι να έρχονται μέσα στην πόλη μας όσοι περισσότεροι τουρίστες γίνεται, Έλληνες και αλλοδαποί. Πέρα λοιπόν από το Μουσείο αλλά και τις πολιτισμικές εκδηλώσεις, που εκτός από τους ντόπιους θα απευθύνονται και στους ξένους, άλλη ενέργεια που θα έφερνε κόσμο μέσα στην πόλη θα ήταν η ανάδειξη και προβολή αστικών τοπόσημων: η επανακατασκευή της βρύσης στο Σοποτό και η ανάδειξη της γύρω περιοχής, η αρχιτεκτονική αναδόμηση και ανάδειξη των κτηρίων στο σιδηροδρομικό σταθμό και η αξιοποίηση των παλιών κτηρίων (αλήθεια, γιατί δεν είχε προχωρήσει η πρόταση για μετατροπή σε θεατρική σκηνή και χώρο ποικίλων εκδηλώσεων της παλιάς αποθήκης στην περιοχή αυτή;) θα δώσουν ένα χρώμα στην πόλη και θα ελκύσουν κόσμο.

Παράλληλα, η χωροθέτηση και διαμόρφωση περιπατητικών διαδρομών, που μέσω των μετεωρίτικων μονοπατιών θα οδηγούσαν στα μοναστήρια των Μετεώρων, θα τόνωνε τον περιηγητικό τουρισμό και θα συνέβαλε στην τουριστική ανάπτυξη με ήπιο τρόπο και χωρίς πολλές παρεμβάσεις και αλλαγές.

Ταυτόχρονα, απαιτείται η προώθηση εναλλακτικών μορφών τουρισμού, όπως ο συνεδριακός και ο θρησκευτικός. Για τον πρώτο, πέρα από τις υποδομές για χώρους συνεδρίων που έχουν τα ξενοδοχεία της πόλης μας, απαιτείται η εξασφάλιση ενός τέτοιου χώρου από τον Δήμο Καλαμπάκας, ενδεχομένως με την κατάλληλη μετατροπή του Πολιτισμικού Κέντρου ή με την πρόβλεψη για ένα τέτοιο χώρο στο νέο κτήριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης.

Όσον αφορά τον θρησκευτικό τουρισμό, απαιτούνται προωθητικές ενέργειες με τη θεσμοθέτηση σχετικών δραστηριοτήτων, όπως οργάνωση συνεδρίων για τη Βυζαντινή Μουσική, συνάντηση χορωδιών Εκκλησιαστικής Μουσικής από όλο τον κόσμο κ.λπ., συνεργασία με άλλα ανάλογα κέντρα, όπως στην Πάτμο κ.λπ.

Τέλος, ελκυστική -και στους κατοίκους της και στους επήλυδες- γίνεται η πόλη που δείχνει έμπρακτα ότι σέβεται το περιβάλλον. Που πέρα από την καθαριότητα που πρέπει να τη διακρίνει, χρησιμοποιεί ήπιες οικολογικές εναλλακτικές μορφές ενέργειας, που φροντίζει για την εξοικονόμηση ενέργειας στα δημοτικά και άλλα κτήρια, που χρησιμοποιεί πράσινη σύγχρονη τεχνολογία σε κάθε υπηρεσία που προσφέρει στους δημότες της. 

Κι όλα αυτά ονειρεύομαι ότι τα φέρνει σε πέρας μια δημοτική αρχή που παρακολουθείται και ελέγχεται από ενεργούς δημότες κι όχι αδιάφορους. Πολίτες που παρεμβαίνουν, ελέγχουν τι έχει γίνει, απαιτούν, διεκδικούν, πολίτες που δεν είναι εφησυχασμένοι, άβουλοι και άμοιροι των ευθυνών τους, που δεν σκέφτονται: «ψηφίσαμε, πατήσαμε το κουμπί, και τώρα θα γίνουν όλα αυτόματα, καθώς έχουν μπει στον αυτόματο πιλότο»!

Αυτά μόνο πρέπει να περιλαμβάνει το όνειρο που θα οδηγήσει σ’ ένα καλύτερο μέλλον την πόλη μας; Όχι βέβαια! Πρόκειται απλώς για ψηφίδες, θραύσματα ονείρων κι όχι ολοκληρωμένη πρόταση. Απλός πολίτης είμαι κι όχι πολιτευόμενος.

Ας ονειρευτούμε, ας ελπίσουμε, ας απαιτήσουμε, ας κινητοποιηθούμε κι ας παλέψουμε, ώστε ακόμα περισσότερα να γίνουν απτή, καθημερινή, βιωμένη πραγματικότητα.