Ποσότητα του διχρόνου της παραλήγουσας των βαρύτονων ρημάτων
- Τα ρήματα σε -ζω (-άζω, -ίζω, -ύζω) έχουν
το δίχρονο της παραλήγουσας βραχύ. Εξαιρούνται τα
γρύζω και
κράζω.
- Τα ρήματα σε -πτω έχουν το δίχρονο
της παραλήγουσας βραχύ. Εξαιρούνται:
κύπτω, πίπτω,
ῥίπτω.
- Τα ρήματα σε -ττω ή -σσω
έχουν το δίχρονο της παραλήγουσας βραχύ. Εξαιρούνται τα
θράττω,
κηρύττω, πράττω,
φρίττω.
- Και τα υπόλοιπα
αφωνόληκτα (εκτός δηλαδή των σε
-ττω ή -σσω)
έχουν το δίχρονο της παραλήγουσας βραχύ. Εξαιρούνται τα
βρίθω,
θλίβω, νίφω, τρίβω,
φρύγω, ψύχω.
- Τα ρήματα σε -λλω έχουν το δίχρονο
της παραλήγουσας βραχύ.
- Τα ρήματα σε -ανω έχουν το
ᾰ
βραχύ.
- Τα σε -νυμι έχουν το ῠ βραχύ.
- Τα εις -ίω έχουν το ῑ
μακρό. Εξαιρούνται τα
ἐπαΐω,
ἐσθίω.
- Τα εις -ύω έχουν το ῡ
μακρό. Εξαιρούνται τα
ἀνύω,
ἀρύω,
βρύω,
ἑλκύω, ἐρύω, μεθύω, πτύω, τανύω.
- Τα εις -ρω και -νω
έχουν το δίχρονο της παραλήγουσας μακρό. Εξαιρούνται τα
τίνω,
φθίνω.
Αρχαία Ελληνικά