Αρχική σελίδα → Λογοτεχνία → Ποίηση


Έκτωρ Κακναβάτος, Ποιήματα

Ορτύκι

Από το βιβλίο: Έκτωρ Κακναβάτος, «Οδός Λαιστρυγόνων», Κείμενα, Αθήνα 1978, σελ. 33.

Μέσα στη μνήμη πήγαινε, ερχότανε

ένα χτυπημένο ορτύκι,

ξοπίσω του ο αγριοπήγανος ύστερα το μολύβι,

δαγκάνοντας το σύννεφο φτύνοντας θειάφι

ψάχνεις μέσα σου,

ακόμα η θύελλα στράφτει δισκοπότηρο

η οργή δεν τό ’πνιξε το ουρλιαχτό της.

 

Γενιά του αγριόχοιρου

έχεις ακόμα μάκρος

Φωνή μου, ράτσα υψικαμίνου

Από το βιβλίο: Έκτωρ Κακναβάτος, «Διήγηση», Κείμενα, Αθήνα 1974.

Πρώτον: σε θέλουνε ακίνδυνη και να ξεχνάς·

κι ύστερα καλή μ’ αυτούς φιλεναδίτσα

τρυφερή

υποσχετική

οι αχρείοι.

 

Φωνή μου ράτσα υψικάμινου από πλευρό

ανοιχτό του αίλουρου, της ανηφόρας

απ’ τα εννιά σκοινιά του βούρδουλα

κι ο ήλιος φίδι μες στο σύρμα.

Μην ξεχάσεις· φτύσ’ τους.

 

Ας περιμένουν να σε σβήσω με νερό

ή κατά τες συνταγές αρχαίων Ελληνοσύρων

ας περιμένουν οι αχρείοι.

1967